====== Kitab-ı Mübîn ======

  * İlahî kudret ve iradeyle yazılan bir kitaba benzeyen, daha çok [[alem-i_sehadet|şehadet âlemine]] ve şu ana bakan bütün yaratılış.

  * “... bir çekirdekte, hem bedihî olarak, irâde ve evâmir-i tekviniyenin unvanı olan **Kitab-ı Mübîn’den** haber veren ve işaret eden, hem nazarî olarak emir ve ilm-i ilâhînin bir unvanı olan [[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’den haber veren ve remzeden iki [[kader|kader]] tecellisi var:
  * Bedihî kader ise, o çekirdeğin tazammun ettiği ağacın, maddî keyfiyat ve vaziyetleri ve heyetleridir ki, sonra göz ile görünecek.
  * Nazarî ise, o çekirdekte, ondan halkolunacak ağacın müddet-i [[hayat|hayatındaki]] geçireceği tavırlar, vaziyetler, şekiller, hareketler, tesbihâtlardır ki, tarihçe-i hayat namıyla tâbir edilen vakit-bevakit değişen tavırlar, vaziyetler, şekiller, fiiller; o ağacın dalları, yaprakları gibi intizâmlı birer kaderî miktarı vardır. Madem en âdi ve basit eşyada böyle kaderin tecellisi var. Elbette umum eşyanın vücûdundan evvel yazılı olduğunu ifade eder ve az bir dikkatle anlaşılır.
  * Şimdi, vücûdundan sonra her şeyin sergüzeşt-i [[hayat|hayatı]] yazıldığına delil ise; âlemde **Kitab-ı Mübîn** ve [[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn’den]] haber veren bütün meyveler ve [[levh-i_mahfuz|levh-i mahfuzdan]] haber veren ve işaret eden insandaki bütün kuvve-i hâfızalar birer şahittir, birer emâredir.”((Bediüzzaman Said Nursî, //Sözler//, İstanbul: Şahdamar Yayınları, 2010, s. 511.))

  * “Madem en basit ve en aşağı derece-i [[hayat|hayat]] olan nebâtat hayatı, bu derece kaderin nizamına tabidir. Elbette en yüksek derece-i hayat olan hayat-ı insâniye, bütün teferruatıyla kaderin mikyasıyla çizilmiştir ve kalemiyle yazılıyor. Evet nasıl katreler, buluttan haber verir; reşhalar, su menbaını gösterir; senetler, cüzdanlar, bir defter-i kebirin vücûduna işaret ederler... Öyle de; Şu meşhudumuz olan, zîhayatlardaki intizâm-ı maddî olan bedihî kader ve intizâm-ı mânevî ve hayatî olan nazarî kaderin reşhaları, katreleri, senetleri, cüzdanları hükmünde olan meyveler, nutfeler, tohumlar, çekirdekler, sûretler, şekiller; bilbedâhe ‘**Kitab-ı Mübîn**’ denilen irâde ve evâmir-i tekviniyenin defterini ve ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’ denilen ilm-i ilâhînin bir divanı olan [[levh-i_mahfuz|levh-i mahfuzu]] gösterir.”((A.g.e. s. 511–512.))

  * “[[kuran|Kur’ân]]-ı Hakîm’de ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübin]]’ ve ‘**Kitab-ı Mübîn**’, mükerrer yerlerde zikredilmiştir. Ehl-i tefsir, ‘İkisi birdir.’; bir kısmı, ‘Ayrı ayrıdır.’ demişler. Hakikatlerine dair beyanatları muhteliftir. Hülâsa: ‘İlm-i ilâhînin unvanlarıdır.’ demişler. Fakat [[kuran|Kur’ân’ın]] feyzi ile şöyle kanaatim gelmiş ki:
  * ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübin]]’, [[ilim|ilim]] ve emr-i ilâhînin bir nev’ine bir unvandır ki, [[alem-i_sehadet|âlem-i şehadetten]] ziyade [[alem-i_gayb|âlem-i gayba]] bakıyor. Yâni, zaman-ı hâlden ziyade mâzi ve müstakbele nazar eder. Yâni, her şeyin vücûd-u zâhirîsinden ziyade aslına, nesline ve köklerine ve tohumlarına bakar. Kader-i ilâhînin bir defteridir. Şu defterin vücûdu, Yirmi Altıncı Söz’de, hem Onuncu Söz’ün hâşiyesinde isbat edilmiştir.
  * Evet şu ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’, bir nevi ilim ve emr-i ilâhînin bir unvanıdır. Yâni, eşyanın mebâdileri ve kökleri ve asılları, kemâl-i intizam ile eşyanın vücûdlarını gayet sanatkârane intâc etmesi cihetiyle elbette desâtir-i ilm-i ilâhînin bir defteri ile tanzim edildiğini gösteriyor ve eşyanın neticeleri, nesilleri, tohumları; ileride gelecek mevcudatın programlarını, fihristelerini tazammun ettiklerinden elbette evâmir-i ilâhiyenin bir küçük mecmuası olduğunu bildiriyorlar. Meselâ: Bir çekirdek bütün ağacın teşkilâtını tanzim edecek olan programları ve fihristeleri ve o fihriste ve programları tayin eden o evâmir-i tekviniyenin küçücük bir mücessemi hükmünde denilebilir.
  * Elhâsıl: ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’, mâzi ve müstakbelin ve âlem-i gaybın etrafında dal budak salan şecere-i hilkatin bir programı, bir fihristesi hükmündedir. Şu mânâdaki ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’, Kader-i ilâhînin bir defteri, bir mecmua-yı desatiridir. O desatirin imlâsı ile ve hükmü ile zerrât, vücûd-u eşyadaki hidemâtına ve harekâtına sevk edilir.
  * Amma ‘**Kitab-ı Mübin**’ ise, [[alem-i_gayb|âlem-i gaybdan]] ziyade, [[alem-i_sehadet|âlem-i şehâdete]] bakar. Yâni, mâzi ve müstakbelden ziyade, zaman-ı hâzıra nazar eder ve [[ilim|ilim]] ve emirden ziyade, kudret ve irâde-i ilâhiyenin bir unvanı, bir defteri, bir kitabıdır. ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’ [[kader|kader]] defteri ise, ‘**Kitab-ı Mübîn**’ kudret defteridir. Yâni: Her şey vücûdunda, [[mahiyet|mahiyetinde]] ve sıfât ve şuûnâtında kemâl-i sanat ve intizamları gösteriyor ki; bir kudret-i kâmilenin desâtiri ile ve bir irâde-i nâfizenin kavanini ile vücûd giydiriliyor. Sûretleri tayin, teşhis edilip; birer miktar-ı muayyen, birer şekl-i mahsus veriliyor. Demek o kudret ve irâdenin küllî ve umumî bir mecmua-yı kavanini, bir defter-i ekberi vardır ki; her bir şeyin hususî vücûdları ve mahsus suretleri ona göre biçilir, dikilir, giydirilir. İşte şu defterin vücûdu ‘[[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn]]’ gibi kader ve cüz-ü ihtiyârî mesâilinde isbat edilmiştir. Ehl-i [[gaflet|gaflet]] ve [[adalet|dalâlet]] ve [[felsefe|felsefenin]] ahmaklığına bak ki: Kudret-i fâtıra’nın o [[levh-i_mahfuz|levh-i mahfuzunu]] ve hikmet ve irâde-i rabbâniyenin o basîrâne kitabının eşyadaki [[cilve|cilvesini]], aksini, misâlini hissetmişler. Hâşâ, ‘tabiat’ nâmıyla tesmiye etmişler, körletmişler. İşte [[imam-i_mubin|İmâm-ı Mübîn’in]] imlâsı ile, yâni [[kader|kaderin]] hükmüyle ve düsturu ile kudret-i ilâhiye, îcad-ı eşyada her biri birer [[ayet|âyet]] olan silsile-i mevcudatı, ‘[[levh-i_mahv_ve_ispat|levh-i mahv, isbat]]’ denilen zamanın sayfa-yı misâliyesinde yazıyor, îcadediyor, zerrâtı tahrik ediyor. Demek harekât-ı zerrât; o kitabetten, o istinsahtan; mevcudat [[alem-i_gayb|âlem-i gayptan]] [[alem-i_sehadet|âlem-i şehâdete]] ve [[ilim|ilimden]] kudrete geçmelerinde bir ihtizazdır, bir harekâttır.” ((A.g.e. s. 597.))

  * “... [[kainat|kâinatı]], eczaları adedince risaleler içinde bulunan bir kitab-ı kebîr hükmüne getiren ve [[levh-i_mahfuz|Levh-i Mahfuz’un]] defterleri olan [[imam-i_mubin|İmam-ı Mübîn]] ve **Kitab-ı Mübîn**’de bütün mevcudâtın bütün sergüzeştlerini kaydedip yazan...”((Bediüzzaman Said Nursî, //Lem’alar//, İstanbul: Şahdamar Yayınları, 2010, s. 456.))

  * “... her bir mevcud, Vâcibü’l-vücûd’un bâki şuûnâtının tezahürüne bâki birer medar olacak [[mana|manaları]], keyfiyetleri, hâletleri vücûdda bırakıp öyle gidiyorlar. Hem o mevcud, bütün müddet-i hayatında geçirdiği etvar ve ahvâli, ilm-i ezelînin unvanları olan [[imam-i_mubin|İmam-ı Mübîn]], **Kitab-ı Mübîn**, [[levh-i_mahfuz|Levh-i Mahfuz]] gibi vücûd-u ilmî dairelerinde vücûd-u haricîsini temsil eden mufassal bir vücûd dahi bırakıp öyle giderler. Demek her fâni; bir vücûdu terk eder, binler bâki vücûdları kazanır, kazandırır.”((Bediüzzaman Said Nursî, //Mektubat//, İstanbul: Şahdamar Yayınları, 2010, s. 335–336.))

===== Ayrıca Bakınız =====

  * [[imam-i_mubin|İmam-ı Mübîn]]

===== Dipnotlar =====