Ramazan ayının ruhuna bürünmek, tam mânâsıyla Ramazan’ı yaşamak.

“Bizim Ramazanlarımız –semâvî özü mahfuz– örf ve âdetlerimizden aldığı farklı renk, farklı desen ve farklı ışıklarıyla, yirmi dört saatimize kendi boyasını çalar, bize kendi şivesini meşk ettirir ve saygıyla harîmine girenlere günün her saatinde ayrı bir gök davetiyesi sunar ve hele tamamen Ramazanlaşanlar için o, öyle büyülü bir edaya bürünür ve öylesine uhrevîleşir ki, onun bu sihriyle büyülenmiş kıvamında bazı ruhlar, kendilerini ‘yemez-içmez, göz açıp kapayıncaya kadar olsun Yaradan’a muhalefet etmez’ çerçevesiyle ifade edeceğimiz semâvîler arasında sanırlar.”¹⁾

“Ramazanı, tam Ramazanlaşıp kendi derinliğiyle duyabildiğimiz ölçüde, bütün benliğimizi bir yumuşaklık, bir sıcaklık sarar. Her yanımızda tatlı tatlı duygu meltemleri esmeye başlar ve o, âşina olduğumuz bir nefes gibi bize aşk u vuslattan neler neler söyler!”²⁾

“Ramazan gelirken bin nazla ve dolu dolu düşüncelerle gelir. Gece-gündüz hep gufranla tüllenir durur. Mîâdı dolunca da kendini duyura duyura gider. Ne var ki Ramazanlaşan ruhlara tam bir boşluk yaşatmamak için de bizi, hayrı, bereketi, neşesi sıkıştırılmış bir gün diyebileceğimiz bayrama emanet eder.”³⁾

“Ramazanın o kendine has esintileri, günün hiçbir saatinde tamamen dinmeden hep sürer gider ve Ramazanlaşan gönüllerimizde; o ezelî teveccüh, o hususî ve ekstradan iltifatlarının yanında; evde, sokakta, mâbette, mektepte, kışlada duyduğumuz müşterek heyecanlardan, hayallerimizde derinleşip üstûreleşen manzaralara; iman ve kabullerimizin kesip biçip şekillendirdiği duygularımızdan, mantıklarımızın, muhakemelerimizin temkinli yorumlarına kadar nice konuda bir sürü resim tüllenir ve ruhlarımızı sarar; sarar da hislerimizi, arzularımızı her lahza ayrı bir hazza uyarır ve ayrı bir zevk olur gönüllerimize boşalır. Ramazanlaşan gönüller bu vâridleri bazen doğrudan kendileri duyarlar, bazen başkalarının duygularında veya simalarında hissederler; bazen de, kendi kapalılıkları yüzünden sürekli onlarla konuşmak, şiir söylemek, mûsıkî dinletmek isteyen o mübarek saatleri, dakikaları ne duyar ne de zevk ederler.”⁴⁾

“… bayram, bütün bir Ramazan’ın özünü, usaresini ihtiva ettiğinden, bayramın bütün güzellikleriyle duyulup hissedilmesi, Ramazanlaşmaya bağlıdır. Bu açıdan denilebilir ki Ramazanlaşan insanlar ancak hakiki mânâsıyla bayramlaşabilirler.”⁵⁾

Namazlaşmak

Oruç

M. Fethullah Gülen, “Bir Kere Daha Ramazanlaşırken”

M. Fethullah Gülen, “Kaos ve Ramazanlaşan Ruhlar”

English

Nederlands